Ustawa doprecyzowuje listę instytucji, na które obowiązki nakłada ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (tzw. instytucje obowiązane), m.in. poprzez dodanie do listy przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność polegającą na: obrocie lub pośrednictwie w obrocie dziełami sztuki, przedmiotami kolekcjonerskimi oraz antykami, przechowywaniu, obrocie lub pośrednictwie w obrocie wspomnianymi towaram (dotyczy to transakcji o wartości równej lub przekraczającej równowartość 10 tys. euro bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy klika operacji, które wydają się być ze sobą powiązane).
Zmiany przewidziane ustawą obejmują również modyfikację definicji „beneficjenta rzeczywistego”, m.in. poprzez kategoryczne wskazanie, iż za beneficjenta rzeczywistego uznaje się „każdą osobę fizyczną” spełniającą kryteria wskazane w tym punkcie. Jak wynika z uzasadnienia projektu przedmiotowej ustawy, zmiana umotywowana jest pojawiającymi wątpliwościami, czy wystarczające jest poprzestanie na zidentyfikowaniu jednego beneficjenta rzeczywistego przez instytucję obowiązaną, czy tez wszystkich osób spełniających w danym podmiocie kryteria uznania za beneficjenta rzeczywistego.
Ponadto, ustawa dotyczy rozszerzenia zakresu statystyk gromadzonych przez Generalnego Inspektora Informacji Finansowej (GIIF), doprecyzowania przepisów dotyczących zasad przekazywania informacji przez Generalnego Inspektora Informacji Finansowej organom krajowym oraz zagranicznym, jak również zasad przechowywania przez odpowiednie instytucje dokumentów i informacji uzyskanych w wyniku stosowania środków bezpieczeństwa finansowego.
Ze zmian, które mają charakter istotny należy również wskazać, iż ustawa wprowadza swoisty mechanizm weryfikacji prawidłowości i prawdziwości
informacji znajdujących się w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych (CRBR). Ustawa nakłada bowiem na instytucje obowiązane obowiązek odnotowywania wszelkich rozbieżności pomiędzy stanem faktycznym dotyczącym klienta, ustalonym przez tą instytucję obowiązaną, a danymi dostępnymi w centralnym rejestrze beneficjentów rzeczywistych. Jednocześnie instytucja obowiązana będzie musiała podjąć odpowiednie czynności w celu wyjaśnienia ustalonych rozbieżności, a w przypadku potwierdzenia rozbieżności, przekazać organowi właściwemu w sprawie rejestru informacje o stwierdzonych rozbieżnościach, wraz z uzasadnieniem.
Ustawę przekazano Prezydentowi i Marszałkowi Senatu.
Źródło: Strona Sejmu