Jak podaje The Guardian (link do artykułu poniżej) brytyjski regulator do spraw konkurencji i rynków (The Competition and Markets Authority (CMA)) wszczął postepowanie mające na celu ustalenie, czy Amazon nie stosuje praktyk naruszających konkurencję, poprzez nieuczciwe faworyzowanie swoich własnych sprzedawców w stosunku do podmiotów niezależnych, które rywalizują z nimi na tej platformie sprzedażowej.
Category Archives: Aktualności
O projektowanych zmianach w outsourcingu bankowym – pakiet nowelizacyjny w zakresie rozwoju rynku finansowego oraz ochrony inwestorów
Projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem rozwoju rynku finansowego oraz ochrony inwestorów na tym rynku, („Projekt”), który w dniu 20 lipca 2021 r. opublikowany został na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji wprowadza kompleksowe zmian, które zgodnie z uzasadnieniem do Projektu mają na celu: „uporządkowanie i usprawnienie funkcjonowania instytucji rynku finansowego, w szczególności w zakresie eliminacji barier dostępu do rynku finansowego, usprawnienia nadzoru nad rynkiem finansowym, ochrony klientów instytucji finansowych, ochrony akcjonariuszy mniejszościowych i spółkach publicznych oraz zwiększenia poziomu cyfryzacji w realizacji przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej „KNF”) i Urząd Komisji Nadzoru Finansowego (dalej „UKNF”) obowiązków nadzorczych (…)”.
Projekt ma zrealizować powyższe cele w drodze zmian w 19 ustawach, w tym w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896, z późn. zm.) („Prawo bankowe”).
Ten artykuł będący pierwszą z moich publikacji poświęconych przedmiotowej nowelizacji dotyczy zmian w zakresie outsourcingu bankowego.
Przechodząc do meritum, zmiany w zakresie outsourcingu bankowego (zob. art. 6a ust 1 oraz ust. 2 Prawa bankowego) wychodzą naprzeciw dużej części postulatów samych banków oraz prawników, którym (jak i mojej osobie) przyszło się zetknąć z tą problematyką w swojej pracy zawodowej. Nowelizacja w tym zakresie ma również na celu dostosowanie obecnych regulacji do Wytycznych Europejskiego Nadzoru Bankowego w sprawie outsourcingu (sygn. EBA/GL/2019/02).
Przepisy Prawa bankowego odnoszące się do outsourcingu były w przeszłości przedmiotem wielu zmian, wśród najistotniejszych można wskazać chociażby te z nich, które zniosły wymóg uzyskania zgody Komisji Nadzoru Finansowego („KNF”) na powierzenie przez bank czynności, o których mowa w art. 6a ust. 1 lub 7 Prawa bankowego przedsiębiorcom z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw będących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (co było istotne chociażby dla działających w Polsce oddziałów instytucji kredytowych czy też banków krajowych kontrolowanych przez instytucje kredytowe z innych państw członkowskich), jak również próbę (choć jak się wydaje nie do końca udaną) uregulowania kwestii związanych z zagadnieniem tzw. „podoutsourcingu”).
Najważniejsze zmiany ujęte Projektem, które dotyczącą przedmiotowej tematyki, obejmują:
- modyfikację zakresu czynności „podpowierzanych” innemu przedsiębiorcy przez pierwotnego insourcera, które po wejściu w życie projektowanych obejmą cały zakres przedmiotowy umowy outsourcingowej. Zmiana ta wyeliminuje również problemy interpretacyjne, które pojawiły się przy okazji wprowadzenia przez ustawodawcę w art. 6a ust. 7 ustawy pojęcia czynności „służących realizacji głównego świadczenia wynikającego z tej umowy”;
- umożliwianie dalszego „podpowierzenia” – Projekt przewiduje dodanie do art. 6a Prawa bankowego ust. 7a, który umożliwi za zgodą banku dalsze podpowiedzenie czynności objętych outsourcingiem;
- zastąpienie wymogu uzyskania zgody KNF obowiązkiem zawiadomienia tego organu, w przypadku powierzenie lub „podpowierzenie” przedsiębiorcy zagranicznemu niemającemu miejsca stałego zamieszkania lub nieposiadającym siedziby na terytorium państwa członkowskiego (zawiadomienia KNF będzie wymagała również zmiana lub wygaśnięcie umowy z takim przedsiębiorcą);
- uproszczenie zasad powierzenie czynności outsourcingowych w przypadku, gdy przedsiębiorcą lub przedsiębiorcą zagranicznym (insourcerem) jest inny bank lub bank zagraniczny, w takim bowiem przypadku nie będą miały zastosowania przepisy art. 6a ust. 4–6, art. 6c i art. 6d, a także wymóg uzyskania zezwolenia KNF, o którym mowa w art. 6a ust. 1 pkt 1 lit. m (czynności nie objęte katalogiem w lit. a) – l));
- możliwości „outsourcowania” czynności, które dotychczas objęte były absolutnym zakazem powierzenia, a mianowicie określonych w art. 6a ust. 3 Prawa bankowego (zarządzanie bankiem oraz przeprowadzenie audytu wewnętrznego) jednakże wyłącznie w przypadku, gdy powierzenie dokonywane jest pomiędzy bankiem hipotecznym a bankiem krajowym, który jest akcjonariuszem dysponującym 100% udziału w kapitale zakładowym i uprawnionym do wykonywania 100% praw głosu z akcji tego banku hipotecznego. Takie powierzenie „czynności krytycznych” z punktu widzenia prowadzenia działalności bankowej będzie możliwe jednak wyłącznie w przypadku uzyskania zezwolenia KNF, jak również musi być poprzedzone przeprowadzeniem przez bank hipoteczny analizy ryzyka wynikającego z zawarcia tej umowy, w tym dokonać oceny znaczenia powierzanych czynności w działalności banku hipotecznego oraz potencjalnego wpływu tego powierzenia na ciągłość wykonywanej działalności bankowej.
Kierunek omawianych zmian należy ocenić pozytywnie.
W kolejnych artykułach dotyczących Projektu odniosę się do pozostałych kwestii, które w mojej ocenie mogą być istotne dla podmiotów rynku finansowego.
Stanowisko UKNF w związku z ryzykiem niedostosowania do 10 listopada 2021 r. polskiego porządku prawnego do przepisów Rozporządzenia w sprawie dostawców usług finansowania społecznościowego
Na stronie Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego („UKNF„) opublikowano stanowisko tego organu w związku z niedostosowaniem polskiego porządku prawnego do wymogów Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1503 z dnia 7 października 2020 r. w sprawie europejskich dostawców usług finansowania społecznościowego dla przedsięwzięć gospodarczych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1129 i dyrektywę (UE) 2019/1937 („Rozporządzenie„).
Rozporządzenie (którego przepisy stosowane są od dnia 10 listopada 2021 r.) w art. 29 ust. 1 przewiduje obowiązek wyznaczenia właściwego organu odpowiedzialnego za wykonywanie funkcji i obowiązków przewidzianych w tym akcie prawnym.
Ponieważ na dzień publikacji przedmiotowego stanowiska UKNF relewantne przepisy nie zostały implementowane (ma to nastąpić w drodze ustawy o finansowaniu społecznościowym dla przedsięwzięć gospodarczych) UKNF przedstawił swoje stanowisko poruszające następujące kwestie:
(i) okres przejściowy dla dostawców usług finansowania społecznościowego;
(ii) stosowanie regulacyjnych standardów technicznych (tzw. RTS);
(iii) obowiązek udostępnia inwestorom arkusz kluczowych informacji inwestycyjnych;
(iv) obowiązek uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 12 Rozporządzenia.
Stanowisko zostało opublikowane pod następującym adresem:
Stanowisko UKNF w sprawie stosowania wskaźników referencyjnych w rozumieniu BMR
W dniu 24 września 2021 na witrynie internetowej Komisji Nadzoru Finansowego („KNF„) opublikowano stanowisko urzędu KNF w sprawie stosowania wskaźników referencyjnych w rozumieniu BMR skierowane do kredytodawców.
Stanowisko podzielone jest na pięć części obejmujących następujące zagadnienia: (i) omówienie podstawnych definicji zawartych w BMR (Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniające dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014 (Dz. U. UE. L. z 2016 r. Nr 171, str. 1 ze zm.) („BMR„), t.j. pojęć – indeksu, wskaźnika referencyjnego oraz wskaźnika referencyjnego stopy procentowej; (ii) stosowanie BMR (w szczególności omówienie art. 3 BMR); (iii) różnice w zakresie ustalania zmiennej stopy oprocentowania w przypadku kredytów hipotecznych oraz konsumenckich; (iv) analizę umowy kredytu ze zmienną stopą oprocentowania (z rozbiciem na umowę kredytu hipotecznego oraz kredytu konsumenckiego); oraz (v) kwestię bezpośredniego stosowania BMR jako rozporządzenia UE.
Link do stanowiska urzędu KNF: Stanowisko_UKNF_ws_stosowania_wskaznikow_referencyjnych_w_rozumieniu_BMR_74927.pdf
Projekt rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej zmieniającego rozporządzenie w sprawie kryteriów i sposobu przeprowadzania badania i oceny nadzorczej w bankach
W dniu 24 marca 2021 r. na stronach Rządowego Centrum Legislacji opublikowany został projekt rozporządzenia zmieniającego Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 6 marca 2017 r. w sprawie kryteriów i sposobu przeprowadzania badania i oceny nadzorczej w bankach („Rozporządzenie”).
Celem projektu jest dokonanie zmian niezbędnych aby dostosować krajowy porządek prawny do wymogów wynikających z tzw. Pakietu CRD V/CRR II.
Implementacja dyrektywy CRD V i dostosowanie przepisów do rozporządzenia CRR II nastąpiła poprzez uchwalenie ustawy z dnia 25 lutego 2021 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (druk senacki 332).
Projekt Rozporządzenia przewiduje między innymi zmianę w § 2 w ust. 1 Rozporządzenia poprzez dodanie do grupy aktów, zgodnie z którą dokonywana jest ocena zgodności działania banku (w ramach tzw. BION) ustawę z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym („ustawa o nadzorze makroostrożnościowym”) oraz akty wykonawcze wydane na podstawie art. 9f ust. 1 i art. 128 ust. 6 ustawy – Prawo bankowe. Wynika to z tego, iż w ustawie o nadzorze makroostrożnościowym określone są m.in. wysokości buforów kapitałowych, czy wymóg połączonego bufora, które banki są obowiązane spełniać. Wobec powyższego w ramach BION dokonywana będzie ocena zgodności działania banku m.in. z ww. ustawą.
Źródło: https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12345001/katalog/12774710#12774710
26 lutego 2021 roku Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu oraz niektórych innych ustaw
Ustawa doprecyzowuje listę instytucji, na które obowiązki nakłada ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (tzw. instytucje obowiązane), m.in. poprzez dodanie do listy przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność polegającą na: obrocie lub pośrednictwie w obrocie dziełami sztuki, przedmiotami kolekcjonerskimi oraz antykami, przechowywaniu, obrocie lub pośrednictwie w obrocie wspomnianymi towaram (dotyczy to transakcji o wartości równej lub przekraczającej równowartość 10 tys. euro bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy klika operacji, które wydają się być ze sobą powiązane).
Zmiany przewidziane ustawą obejmują również modyfikację definicji „beneficjenta rzeczywistego”, m.in. poprzez kategoryczne wskazanie, iż za beneficjenta rzeczywistego uznaje się „każdą osobę fizyczną” spełniającą kryteria wskazane w tym punkcie. Jak wynika z uzasadnienia projektu przedmiotowej ustawy, zmiana umotywowana jest pojawiającymi wątpliwościami, czy wystarczające jest poprzestanie na zidentyfikowaniu jednego beneficjenta rzeczywistego przez instytucję obowiązaną, czy tez wszystkich osób spełniających w danym podmiocie kryteria uznania za beneficjenta rzeczywistego.
Ponadto, ustawa dotyczy rozszerzenia zakresu statystyk gromadzonych przez Generalnego Inspektora Informacji Finansowej (GIIF), doprecyzowania przepisów dotyczących zasad przekazywania informacji przez Generalnego Inspektora Informacji Finansowej organom krajowym oraz zagranicznym, jak również zasad przechowywania przez odpowiednie instytucje dokumentów i informacji uzyskanych w wyniku stosowania środków bezpieczeństwa finansowego.
Ze zmian, które mają charakter istotny należy również wskazać, iż ustawa wprowadza swoisty mechanizm weryfikacji prawidłowości i prawdziwości
informacji znajdujących się w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych (CRBR). Ustawa nakłada bowiem na instytucje obowiązane obowiązek odnotowywania wszelkich rozbieżności pomiędzy stanem faktycznym dotyczącym klienta, ustalonym przez tą instytucję obowiązaną, a danymi dostępnymi w centralnym rejestrze beneficjentów rzeczywistych. Jednocześnie instytucja obowiązana będzie musiała podjąć odpowiednie czynności w celu wyjaśnienia ustalonych rozbieżności, a w przypadku potwierdzenia rozbieżności, przekazać organowi właściwemu w sprawie rejestru informacje o stwierdzonych rozbieżnościach, wraz z uzasadnieniem.
Ustawę przekazano Prezydentowi i Marszałkowi Senatu.
Źródło: Strona Sejmu